راهنمایی کودک

• ۱ دیدگاه

راهنمایی کودک، که معنی لغوی آن هدایت، ارشاد و اداره کردن است، مفهوم و کاربرد گسترده ای دارد و پند و اندز و مطالعه کتاب، جدول یا مقاله و گوش دادن به یک سخنرانی و خطابه را شامل می شود. راهنمایی بصیرت کودک را در زمینه های گوناگون افزایش می دهد و موجبات رشد و نیل به درجات بالاتری از کمال را فراهم می سازد. راهنمایی کودک یک سلسله فعالیتهای یاورانه منظم و سازمان یافته است که به رشد متعادل و همه جانبه و حداکثر استفاده از امکانات و تواناییهای بالقوه کودک منجر می شود.

کودک از طریق راهنمایی:
۱) توانائیهایش را می شناسد؛
۲) به محدودیتهایش پی میبرد؛
۳) با امکانات محیطی آشنا می شود و نحوه استفاده موثر از آنها را می آموزد؛
۴) چگونگی برقراری ارتباط درست و همزیستی مسالمت آمیز با دیگران را یاد می گیرد؛

راهنمایی کودک

فعالیتهای راهنمایی کودک را یاری می دهد تا دریابد کیست؟ چگونه رفتار کند؟ انتظارات دیگران از او چیست؟ و در نهایت با شناخت خود و محیط بتواند برای تامین نیازهای فردی و اجتماعی خویش تصمیمات مناسبی بگیرد.

همه کودکان را نمی توان با یک روش راهنمایی کرد. حتی برای مشکلات به ظاهر مشابه ممکن توصیه های متفاوتی به کار رود؛ از این رو، در راهنمایی کودک نباید از یک روش قالبی استفاده شود، بلکه راهنمایی با توجه به خصوصیات کودک و علل مشکل باید روشهای مناسبی انتخاب کند و به مرحله اجرا در آورد. طریق راهنمایی گروهی به تعدای کودک که در یک مکان گرد آمده اند در زمینه های متعدد اطلاعات داده می شود. راهنمایی گروهی که نقش آن پیشگیری از بروز مشکلات است، موجب صرفه جویی در وقت وهزینه می شود. مشاور و معلم می توانند با استفاده از ابزار و وسایلی نظیر فیلم، اسلاید و بروشورهای مختلف کودکان را به شکل گروهی راهنمایی کنند.

برچسب ها