مرزها و حریمها در دوران نامزدی
مرزها و حریمها در دوران نامزدی
مهمترین حریم و مرز زمان نامزدی، رابطه ی جنسی است. نامزدی یک ازدواج نیمه تمام است. از آنجا که نامزدی یک ازدواج کامل نیست، بنا براین نباید انتظار داشت که آنچه را افراد به طور کامل در زندگی مشترک تجربه می کنند، در این دوره تجربه کنند.
ارتباط جنسی از تجربیاتی است که افراد بعد از عقد رسمی تجربه می کنند و در صورتی که
در دوره ی نامزدی رابطه ی جنسی داشته باشند، فشار و اجبار بیشتری برای ازدواج احساس خواهند کرد و زمانی که افراد احساس می کنند که ملزم به ازدواج هستند، فضای نامزدی از حالت طبیعی و واقعی خود خارج خواهد شد. بنابراین نداشتن رابطه جنسی، به این دلیل توصیه می شود که درصورتی که افراد احساس کردند که مناسب یکدیگر نیستند و لازم بود از هم جدا شوند، این جدایی بتواند به راحتی انجام شود. رابطه ی جنسی زمانی می تواند حضور پیدا کند که افراد بخواهند به طور قطعی باهم ازدواج کنند و در این مورد هیچ شکی نداشته باشند. البته طبیعی است که وقتی دو نفر باهم نامزد می شوند ، در ذهن خود برای ازدواج احساس قطعیت نسبی می کنند. اما لازم است که زمان عبور کند و وقت بگذرد تا احساس قطعیت در ما ریشه پیدا کند و در قطعی بودن تصمیم خود مصمم شویم. بنابراین پیشنهاد می شود که از ارتباط جنسی در دوره ی نامزدی پرهیز شود، تا این فرصت وجود داشته باشد که در صورت بروز مشکل، بدون احساس فشار از یکدیگر جدا شویم. در صورتی که ارتباط جنسی بر قرار شده باشد، هم پسر احساس تعهد بیشتری خواهد داشت و هم دختر ناتوانی بیشتری برای جدایی احساس می کند و هردو نفر به نحوی احساس می کنند که مجبورند باهم زندگی کنند. بسیاری از خانواده ها دوره نامزدی را با صیغه محرمیت شروع می کنند. صیغه محرمیت، همان صیغه عقد موقت است اما شرایط صیغه محرمیت با صیغه عقد موقت متفاوت است. در صیغه محرمیت، یکی از شرطهای اساسی، نبود رابطه جنسی است که دو طرف آن را می پذیرند و به همین دلیل است که صیغه محرمیت برای نامزدی از طرف عموم و عرف مورد پذیرش قرار گرفته است. در صیغه محرمیت شرایط محرم شدن، لحاظ شده است. شروع نامزدی با صیغه محرمیت، نه تنها هیچ اشکالی ندارد بلکه به لحاظ شرعی نیز از آنجا که نام خداوند جاری می شود و نام خداوند مقدس است، هیچ محلی از تردید و شک ندارد. با صیغه محرمیت، حرام های شرعی در مورد لمس و نگاه به نام خداوند و موافقت دو طرف حلال می شود. با خواندن صیغه محرمیت به نامزدها اجازه داده می شود که بتوانند رابطه بیشتری داشته باشند، بدون آنکه به لحاظ شرعی ، گناهی مرتکب شوند و بدون اینکه به سمت ارتباط جنسی گام بردارند.
یکی دیگر از مرزها و حریمهای زمان نامزدی مربوط به ارا یه اطلاعات است. برخی از اطلاعات جزو اسرار و رازهای شخصی محسوب می شود و لزومی ندارد که نامزد یا حتی همسر انسان از آن با خبر باشد. تفکیک آنچه راز محسوب می شود و آنچه که حق نامزد ماست که آن را بداند، تفکیک مشکلی است. در عین حال که حفظ برخی از اطلاعات حق ماست، دانستن برخی از اطلاعات هم حق فرد مقابل است. برخی افراد از حق خود به راحتی می گذرند و درصدد بر نمی آیند که آنچه را که حق آنهاست بدانند و برخی دیگر به حق خود قانع نیستند و درصدد هرچه بیشتر دانستن هستند. دانستن این مطلب که حفظ رازهای شخصی که به دیگری هیچ ارتباطی ندارد، حق ماست به تردیدها و دودلی های این دوره پایان می دهد. مضاف بر اینکه باید به حق دیگری در دانستن آنچه که حق اوست قایل باشیم و در ادای حقوق فرد مقابل و حفظ و رعایت حق خود تلاش کنیم. اسرار دیگران و رازهای دیگران مطمئناً به همسر یا نامزد انسان مربوط نیست و لازم نیست که بازگو شود. در ضمن از گفتن آنچه که می تواند در صورت جدایی مورد سوء استفاده طرف مقابل قرار گیرد، باید پرهیز شود.
مرزها و حریمها در دوران نامزدی
ارسال یک پاسخ