مراجعان مشاوره سالمندی چه کسانی هستند
مراجعان مشاوره سالمندی چه کسانی هستند؟
غالباً این افراد بازنشسته اند، اما در طیف سنی گسترده ای قرار می گیرند که شامل ۶۰، تا بالای ۹۰ سال است. در واقع دشوار است که بتوان سن خاصی را برای پیری تعیین نمود.
مراجعان مشاوره سالمندی در چه نوع دنیایی رشد و پرورش یافته اند؟ آنها در طی جنگ جهانی دوم تجربه های اساسی زندگی خود را کسب کرده اند. برخی از آنها در آن زمان کودک بوده اند. ممکن است که ترک والدین و زندگی اجباری با غریبه ها، پیامدهای متفاوتی برای آنها به همراه داشته و یا آنها مجبور بودند تا در خانه بمانند و در معرض دائمی بمب ها قرار گیرند و در برخی موارد خانه های آنها نیز بمباران می شد. عده ای دیگر از این افراد هنگام شروع جنگ در سنین نوجوانی بودند و پس از جنگ جوانی خود را در آشفتگی های ناشی از تبعات جنگ گذرانده اند. برخی دیگر، احساس می کردند که باید جدی باشند و سریع بزرگ شوند. آموزش عالی غالباً با اختلال و وقفه همراه می شد. برای مردان و زنان در آن زمان خدمت سربازی اجباری بود. در آن دوران، انواع گوناگون هیجان ها از سوی این افراد تجربه می شد که شامل، هیجان ترس، ناکامی و بهت زدگی بود و یک نوع سردرگمی بزرگ اجتماعی وجود داشته است. همچنین، در آن زمان مقارن با پدیده ای دیگر بود که بعدها به عنوان انقلاب جنسی معروف شد. این پدیده چه میراثی به جا گذاشت؟ و چه تأثیری از ان هنوز بر جای مانده است.
بعضی از این افراد تجارب هولناکی را داشته اند. هنوز بعضی از بازماندگان فاجعه کوره های آدم سوزی بر جای مانده اند که در آن زمان کودک بودند. بعضی دیگر از این افراد در اردوگاهها و زندان های ژاپنیها شکنجه شده اند، گرسنگی کشیده اند و قادر به سخن گفتن دربارۀ تجربه های خود نبودند و بعد از گذشت ۴۰ تا ۵۰ سال هنوز هم قادر به سخن در ان مورد نیستند. خلبانانی بودند که در بمباران عای شهرهای آلمانی مانند شهر درسدن شرکت داشتند. آنها از آنچه انجام داده اند، هنوز هم در عذابند.
هم اکنون برخی از این افراد، نیازمند مشاوره هستند و به تدریج از “صحبت درمانبخش” آگاهی می یابند. برای دیگران، جنگ مهیج ترین زمان زندگی آنها بوده و از آن زمان تا کنون پدیده ای به این جالبی رخ نداده است. اما جوان ترها علاقه ای به شنیدن داستان های جنگ پدران خود را ندارند. افراد پیر می خواهند کسی به داستان های آنها گوش دهد.
افرادی که در دهۀ ۱۹۳۰ میلادی بچه بودند، و در جنگ زندگی کرده اند و تأثیرات ان دوران را هنوز بر خود احساس می کنند، در سال های پس از جنگ و در دهۀ ۱۹۶۰ وارد عصر کامپیوتر شدند و با تغییرات آن دوران انطباق پیدا کردند و یا احساس می کنند که از ان تغییرات عقب افتاده اند و عصر فن آوری بر آنها تأثیر زیادی داشته است، این افراد ممکن است مراجعان ما باشند.
تصورات با گذر زمانف تغییر می کنند. افرادی که پیر، بازنشسته و یا آهسته گام اند، زمان هایی طولانی را صرف اندیشیدن، غصه خوردن و نگرانی درباره تغییرات بدنی خود می کنند. احساس تنهایی می کنند و علاقمند به دوست یابی هستند و زود بی حوصله می شوند. برای انجام فعالیت هایشان زمان طولانی صرف می کنند، گرچه در بعضی روزها، زمان به کندی می گذرد، اما در روزهای دیگر به سرعت می گذرد. بدن ناسالم را نشانۀ پیری تلقی می کنند، اما افکار و احساسات درونی انها همانند، همیشه است و گذشته برای آنها وضوح بیشتری تا حال دارد. اکنون برای آنها زندگی با سرعت به جلو پیش می رود، روزها، هفته ها، ماه ها و روزهای تولد سریعاً سپری می شوند و پذیرش این امر برای هر کسی دشوار است. چه قدر سخت است که فرد باور کند که ناگهان به پیرترین عضو خانواده بدل گشته است.
تغییرات بدنی برای سالمندان ناراحت کننده است. داغدیدگی های متعدد افسردگی را به همرام دارد. آرزوها کاهش می یابند، ترس ها زیاد می شوند، چه کسی ممکن است کمک کند؟ هیچ کس وقت برای کمک کردن ندارد. ضرب المثل قدیمی می گوید “هوای خودت را داشته باش”، اما هنگامی که از دیگران جدا افتادی، این جمله چه خوبی دارد؟
اینها مراجعان ما هستند، البته اگر در جستجوی کمک باشند. مشاوره گزینه ای کاملا جدید است. درایام جوانی آنها از مشاوره خبری نبود، حتی اکنون نیز آنها بر این باورند که مشاوره صرفاً به جوانان اختصاص دارد و نوجوانانی که نافرمانی می کنند، معتادان و کسانی که به ایدز مبتلا شده اند. پیر شدن، تنها چیزی است که شما باید تحمل کنید.
مراجعان مشاوره سالمندی چه کسانی هستند؟
ارسال یک پاسخ